Eerste overwinning en champagne-doouche voor Cis Peters in de GK4: “Ik was eerst nog verbaasd, maar ik ben echt ongelofelijk blij”

KERPEN - Verwarring, ongeloof en vreugde wisselden elkaar af toen Cis Peters zondag in Kerpen over de streep kwam tijdens de derde ronde van de GK4 Kart Series. De veertienjarige kartcoureur uit Hoofddorp dacht dat er nog ronden te gaan waren, maar plots zag hij de finishvlag zwaaien. Daarmee was zijn eerste overwinning in de Honda 9PK Junioren-klasse een feit, al drong dat later pas echt tot hem door op het Duitse circuit. De overwinning werd gevierd door het team van Signmind Racing met een Champagne-douche!

“Ik ben echt ongelofelijk blij”, straalde Cis na afloop. De ontlading was groot bij de jonge coureur die eerst niet eens doorhad dat de race voorbij was. “Ik was eerst nog verbaasd toen ik over de finish kwam, want het ging niet helemaal goed met het rondetellen volgens mij. Ik wist niet of de race over was of niet.”

De vreugde was alleen maar groter toen de getalenteerde karter onverwacht de finishvlag zag. “Ik dacht dat we nog één ronde moesten, maar toen zag ik de zwart-wit geblokte vlag. Dus dat ging toch wel sneller dan ik dacht en daar ben ik heel blij mee”, zei de coureur van Signmind Racing met een lach.

Cis was zijn weekeinde in Duitsland begonnen met een redelijk goede kwalificatie met de vijfde plaats overall. “Dat was wel ietsje minder goed dan ik had verwacht, maar ik was toch blij met P5 omdat ik daardoor aan de binnenkant mocht starten”, analyseerde hij. In de eerste heat toonde hij meteen zijn snelheid door naar de derde plaats te klimmen. “Toen wist ik al, nou, de snelheid zit er wel goed in.”

De tweede heat verliep minder vlotjes door contact met een andere rijder. “In race 2 mocht ik op P3 starten. Toen kreeg ik een tikje van iemand die mij wilde inhalen. De kart was een beetje krom, denk ik, want op het rechte stuk begon-ie veel te stuiteren”, beschreef hij. Met de zesde plaats (na een tijdstraf van vijf seconden) mocht hij vanaf P5 aan de finale beginnen.

De start van de beslissende race was cruciaal. Als junior tussen de zwaardere Senioren-rijders moest Cis slim racen. “Ik had een goede start. Er reden alleen maar Senioren voor me, dus die zijn wat zwaarder dan de Junioren. Dus ik kon proberen weg te rijden met een paar andere Junioren.” Maar helaas, een slow procedure na een incident bracht het veld weer samen.

Na de herstart werd het pas echt spannend. Cis verloor een aantal plaatsen, maar hij gaf niet op en heroverde weldra de verloren posities. “En in de laatste twee of drie rondes is het nog gelukt om P1 te pakken”, zei hij.

Daarmee had hij zijn eerste overwinning in de GK4 te pakken en staat hij derde in het algemeen klassement met maar 7 punten achterstand op de nummer 1! En dat in zijn eerste seizoen in de GK4. Dat belooft wat voor de rest van het seizoen.

Pas vorig jaar is Cis begonnen met zijn eigen kart in het team van SignMind Racing. Met hulp van teambaas Björn Bakker en monteur Rob Knecht heeft hij enorm veel stappen gemaakt in de afgelopen maanden.

Het racen in de kinderkarts begon voor Cis echter zeven jaar geleden al toen zijn opa hem meenam naar een kartbaan. Dat was niet zo verwonderlijk want zijn opa racete zelf ook. Dat doet-ie nog steeds trouwens. “We waren bij hem en we hadden niks te doen, dus toen zijn we naar een kartbaan gegaan”, herinnerde hij zich. Al bij zijn tweede heat was hij de snelste van zeven rijders. “En in de derde was ik zelfs een seconde los van de rest. Dat gaf me wel zelfvertrouwen.”


Sindsdien is racen het mooiste wat er is voor Cis. Nu heeft hij dus zijn eerste overwinning in de GK4 op zak en hij heeft de ambitie om volgend seizoen een klasse hoger te gaan rijden. Daarvoor is hij op zoek naar sponsors. “We gaan een mooi plan maken voor volgend jaar. Misschien ga ik dan IAME KA100 of X30 rijden. Dus dan is sponsoring wel nodig want dan heb je wel meer budget nodig!”

Cis bedankt zijn vader die heel veel voor hem doet, zijn opa, zijn familie, teambaas Björn, monteur Rob die hem elke keer heel veel helpt, en draagt deze eerste officiële overwinning op aan zijn overleden moeder die altijd als een geluksengel over zijn schouder meekijkt.