Le Mans SPECIAL: De legendarische Jaguar XJR + Video's

LE MANS - Op 12 en 13 juni is het zo ver; de 78e editie van de 24 uren van Le Mans wordt verreden. De legendarische endurance race heeft groot aanzien in de autosportwereld, en heeft al vele helden voortgebracht. In voorbereiding op dit evenement blikt RaceXpress.com terug op het verleden, door middel van een special over unieke bolides. Ditmaal bespreken we de geschiedenis en de resultaten van de Jaguar XJR, de bolide waarmee Jos Verstappen's F1-teambaas Tom Walkinshaw grote successen boekte.

In de jaren ’50 regeerde Jaguar in de 24 uren van Le Mans met vijf overwinningen in zeven jaar. Na een flinke reglementswijziging kwam de zeer succesvolle D-Type niet meer mee. Het sportmerk ontwikkelde na enkele jaren de E-Type XJ 13, maar na een hevig ongeluk werd het project weer gestopt. In de jaren ’70 werd het merk met name gebruikt door privateers, die in de begin jaren ’80 succesvol werden. Zowel Group 44 van Bob Tullius als Tom Walkinshaw’s TWR boekten successen, waardoor de interesse in deelname in de Groep C weer omhoog kwam.



Halfweg 1985 maakte de eerste Jaguar XJR-6 zijn debuut bij het team Tom Walkinshaw Racing. De bolide werd ingezet in de Group C-sportcars en was ontwikkeld om enkele jaren een volledig programma te kunnen rijden. De bolide werd aangedreven door een zes liter V12. De bolide zorgde voor een nieuwe standaard op het gebied van engineering en aerodynamica. Toch gooiden enkele kleine technische problemen een aantal maal roet in het eten, met name door de onervarenheid van het team in de competitieve klasse en het endurance racen. TWR won dan wel de zesuursrace van Silverstone, maar had ook op Monza, Brands Hatch, Jerez en de Nurburgring kunnen winnen als het geen kleine mechanische problemen had gekend. Tijdens de 24 uren van Le Mans kwamen de bolides echter snelheid te kort ten opzichte van de echte topteams, en alle drie de ingeschreven Jaguars vielen voortijdig uit.

In 1987 was Jaguar terug met de XJR-8s, ontworpen door Tony Southgate. Acht overwinningen en zestien finishes uit 23 starts leverde hen de winst op in het FIA Sports Prototype World Championship. Le Mans werd echter niet gewonnen. Tijdens de tests voorafgaand aan het evenement werden wel de snelste tijden genoteerd. Gedurende de wedstrijd lag Jaguar op een gegeven moment op de eerste drie plaatsen, maar een korte, hevige regenbui zorgde ervoor dat de Porsche 962C de leiding overnam. Kort daarna raakte Win Percy betrokken bij een zwaar ongeluk op het rechte stuk van Mulsanne, en de overige twee bolides vielen uit met technische problemen. Een vijfde plaats was uiteindelijk het hoogst haalbare.



In 1988 ging het team in Le Mans op voor de derde poging. Voor de legendarische wedstrijd prepareerde Tony Southgate een speciale variant; de XJR-9LM. Deze bolide had een speciaal aerodynamisch pakket waarmee hogere snelheden bereikt konden worden. Al voor de race begon moest grote concurrent Sauber-Mercedes opgeven vanwege bandenproblemen door de hoge snelheden. Een concurrent minder, maar Porsche was nog vol in de strijd om de belangrijke overwinning. De kansen van Martin Brundle en teamgenoot Nielsen waren snel over toen laatstgenoemde spinde en vast kwam te staan in het grind, waardoor twee ronden verloren gingen. De tweede bolide, bestuurd door Johnny Dumfries, Andy Wallace en Jan Lammers herstelde de eer en zorgden voor het eerst in 31 jaar voor een overwinning van Jaguar. Derek Daly, Larry Perkins en Kevin Cogan kwamen met de derde Jaguar als vierde over de streep.



Al met al was de XJR-9 de meest efficiënte bolide van 1988. De Sauber-Mercedes was wel sneller, maar de Jaguar compenseerde dat met balans en aerodynamische downforce. Dat in combinatie met een sterk team en een aantal uitstekende rijders zorgde ervoor dat de Jaguars het gehele seizoen sneller waren dan de Porsches en de Saubers. In Amerika debuteerde de door Castrol gesponsorde XJR-9s tijdens de 24 uren van Daytona, en kwam daar als eerste over de meet. De rest van het IMSA Camel GTP-seizoen was echter geen groot succes, en pas tijdens de seizoensfinale kwam de bolide weer eens als eerste over de meet. Dit resulteerde in een derde plaats voor Jaguar in het constructeurkampioenschap. In het World Sports Car Championship, waarin de bolides reden met Silk Cut-sponsoring, werden grotere successen geboekt. De XJR-9 kwam zesmaal als eerste over de meet tijdens het elf races durende seizoen, en behaalde daarmee de wereldtitel.


In 1989 reed de bolide opnieuw in beide kampioenschappen, maar werd regelmatig verslagen door onder meer Nissan. De XJR-9 boekte slechts een overwinning. Dit leidde tot de introductie van de XJR-10 halfweg het seizoen. Die bolide verging het iets beter met twee overwinningen en betere klasseringen dan de voorganger. Aan het einde van het seizoen eindigde Jaguar als tweede bij de constructeurs. Het verhaal van het World Sports Car Championship was vergelijkbaar. Jaguar boekte geen enkele overwinning, en halfweg het jaar werd daar de XJR-11 geďntroduceerd maar de resultaten werden niet overtuigend. Dit leidde tot een teleurstellende vierde plaats. De XJR-12 zorgde nog eenmaal voor mooie successen en behaalde Jaguars zevende en laatste overwinning op Le Mans. Daarna werden de reglementen dusdanig veranderd dat het legendarische racemerk besloot te stoppen.