Column 01: In de Formule 1 is geen race hetzelfde

Iedereen die aan glamour in de autosport denkt, denkt bijna automatisch aan de Grand Prix van Monaco. Welke extravagante verrassingen staan ons dit jaar weer te wachten? Een ding is zeker, Red Bull had daarin de boventoon met hun Star Wars Party, waarvoor een heel decor was opgezet door het team en de filmmakers die even verderop deelnamen aan het filmfestival van Cannes. McLaren deed het met diamanten van Steinmetz en B.A.R. had toch maar besloten haar Fashionista Amber Lounge Party af te gelasten daar het team niet mocht racen in de straten van Monte Carlo. Nou ja, één feestje meer of minder is nauwelijks te merken in Monaco, want het staat er bol van de bekendheden die hun hoofd laten zien en in het geval van Maradonna geen woord Engels wensten te spreken. Op woensdag heeft het in het Prinsdom hard geregend en iedereen zat bijna te bidden om een droge race. Men werd op hun wenken bediend en wij weten allemaal wie er uiteindelijk gewonnen heeft. Wat niet veel mensen weten, is dat McLaren een bericht kreeg van haar hoofdkantoor in Woking, Engeland, met de mededeling dat Räikkonen moest blijven rijden. Dit bericht kwam van strategisten die de race vanuit de rust van de fabriek volgden. Op datzelfde moment was de Safety Car in de baan omdat Christijan Albers in Mirabeau voor een opstopping had gezorgd. Räikkonen wist niet wat het team van hem verlangde en zag diverse concurrenten snel de pitstopstrategie veranderen. De Fin zat op de radio te schreeuwen om een beslissing en het team had tien seconden om deze te nemen. Men ging in op de adviezen van thuis en lieten Räikkonen een voorsprong opbouwen die later groot genoeg bleek voor een veilige pitstop. De rest is geschiedenis.











Naast alle glitter en glamour werd er ook druk politiek bedreven. Bernie Ecclestone was al sinds de Grand Prix van San Marino in Imola bezig te onderzoeken hoe de kwalificatie zou kunnen worden veranderd. In Monaco had hij succes. De F.I.A., teams en coureurs zijn het eens geworden met één enkele kwalificatie op zaterdagmiddag in plaats van het rommelige en kompleet onlogische systeem, zoals ik dit nu zes races heb moeten meemaken. Ik zeg met name, moeten meemaken, want eigenlijk wist ik al wie er waar terecht zou komen na de eerste kwalificatie. Het was kompleet onmogelijk grote sprongen te maken op zondagochtend, ja, tenzij je het circuit binnen dertig seconden wist te ronden. Gelukkig hebben de F.I.A. en de F.O.A. naar de fans en de media geluisterd. Vanaf de Grand Prix van Europa op de Nürburgring gaan wij terug naar een systeem dat wij al kennen uit 2004. Gelukkig, dan heb ik ook weer wat ruimte om interviews te plannen en hoef ik niet de hele zondagochtend tegen zenuwachtige en chagrijnige gezichten aan te kijken. Ook jullie als fans hebben hiermee gewonnen! Het is nu in één keer duidelijk wat jouw favoriet doet en waar deze staat voor de race. Dit laatste werd pijnlijk duidelijk door uitlating van Christijan Albers ten overstaan van een cameralens. Hij wist de wagen en het team af te kraken en duidelijk te vertellen dat het vooral niet aan hem lag. Dat kwam hem duur te staan. Het team heeft hem, zoals hij het noemt: op zijn flikker gegeven. De rest van het weekend kwam de mediatraining er hortend en stotend uit.





Hortend en stotend kan ook de manier zijn om in Monaco de ene voet voor de andere te krijgen. Het is zo propvol dat het soms twintig minuten duurt voordat je vanuit de Paddock, aan de zijkant van de haven, naar de pitstraat kunt komen. Loop daarbij als journalist nooit mee met een coureur na een persconferentie. “Waarom niet?”, hoor ik jullie denken. Ik zal het uitleggen. In Monaco staat een hoog hek aan de binnenzijde van de Paddock. Daarachter is een stoep met restaurantjes die verschrikkelijk druk bezocht worden. Na een persconferentie in het mediacentrum ga je de trappen af en rechtdoor over de stoep, zo de Paddock in. Ja, dat is wel zo, maar de politie houdt een stukje vrij zodat iedereen snel de Paddock in kan verdwijnen. Als je als journalist met hen meeloopt en je bedenkt halverwege de Paddock dat je wel eens naar de pitstraat zou willen, dan moet je niet vergeten je pasje te gebruiken en liefst een half uur te wachten. Fout, dat deed ik dus niet en liep in de open armen van de fans die dachten dat ik heel belangrijk was. Ik besloot rechtdoor te wringen richting de ingang van het perscentrum, toen een behulpzame politieagent doorkreeg wat er zich afspeelde. Hierna kon ik rustig mijn weg vervolgen zonder mij bij Rascas overhoop te laten rijden, want die weg is gewoon voor verkeer geopend als de racewagens tot rust zijn gekomen.





Iedereen is op weg ergens naartoe. Ik besloot op een betonrandje te gaan zitten in de zon, ja, ik weet het: erg decadent, niet dus. Mijn voeten hadden even rust nodig want je loopt vele kilometers tijdens een Grand Prix weekend. Extra prettig is wel dat je dan op een muurtje in Monaco kunt gaan zitten, met uitzicht op alle boten die daar liggen en mensen die er rondlopen. Achter mij langs hoor ik ineens op z’n Spaans het woord Shit. Ik draai mij om en zie Fernando Alonso voorbij banjeren. Ik vraag hem waarom hij die uitspraak deed en hij antwoordde mij: “Dat merk je tijdens de race wel”. Inderdaad, de set-up en de bandenkeuze waren niet de juiste en daardoor weten wij wat er met Alonso en zijn mogelijke podiumplaats is gebeurd.







Op zaterdagavond leek het racen helemaal vergeten te zijn. Op vrijdag had men al een voorschot kunnen nemen door als gast op één van de luxe schepen te vertoeven met exclusieve drankjes en uitgelezen hapjes, maar op zaterdag was het tijd om wat extra sterren tevoorschijn te halen voor het Red Bull feestje. Hiervoor had men de motorhome van het team op een ponton in de haven van Monaco gelegd en een heel decor opgebouwd. Iedereen die een bekend gezicht heeft is er en, oh ja, ook alles wat rondborstig is, niet te vergeten. Mijn hemel, wat lopen sommige mensen er bij. Een aardappelzak zou nog origineler zijn. Na alle fotoshoots en drankjes rolt men weer de kade op en mist soms op een haar na de haven, en keert de rust weder.







Wat hebben wij dit jaar weer kunnen leren in Monaco? Veroordeel het weer niet eerder dan de race gereden is; feestjes en ego’s kunnen nog groter; nog meer pijn in de voeten gedurende de avond; Darth Vader is nu Deaf Vader en houdt vooral dat stekje waar je even uit kunt blazen goed voor jezelf!







Oh ja, nu op naar Duitsland, want ik heb maar drie dagen de tijd en wordt er aan herinnerd dat nu de drukste periode is aangebroken van het Formule 1 seizoen 2005. Hoor ik daar een voet protesteren? Welnee, het is toch zo erg om binnen deze wereld te werken, want werken is het zeker, maar ik kan mijzelf vervelender zaken voorstellen, zoals een coureur die op één dag honderd keer hetzelfde verhaal moet afsteken. Gedwongen lachen hoort daar nu eenmaal ook bij, misschien een idee voor Christijan Albers?

Mark Hendriksen

Bron: Mark Hendriksen, F1Direct
Foto's: Independent Sports Press Europe