De zes uur van Watkins Glen/IMSA Series: "BOP rules the game” voor Renger van der Zande en het Cadillac team

Officieel heet het de “Sahlen’s six hours of the Glen“, genoemd naar de evenement-sponsor Sahlen’s, een anderhalf eeuw oude producent van Hot Dogs. Amerikaanser kan het niet op dit circuit, dat ligt tussen New York en het Ontario meer. Het is de zesde race voor het Amerikaans Endurance kampioenschap voor sportwagens en prototypes. De Nederlander Renger van der Zande staat ex-aequo derde bij de Prototypes, met concurrent Helio Castroneves van het Acura Penske team. Maar de verwachting is dat de BOP-maatregelen zijn team, het Wayne Taylor Cadillac team, ernstig zullen beperken bij deze aflevering.

Een klassieker
De zes-uurs race van Watkins Glen is een klassieker. Met de 16 prototypes, de 8 GT3’s en de 18 GT’s in Daytona homologatie, zal de 2018 editie als vanouds een publiekstrekker worden. Watkins Glen is het oudste circuit op Europese leest in de VS. In Amerika kende men vooral de Ovals, maar in 1947, na de Tweede Wereldoorlog, werd dit 5,4 km lange circuit aangelegd. Alle Amerikaanse Formule 1 races in de periode van 1961 tot 1980 vonden plaats in Watkins Glen. Jim Clark, Graham Hill, Jackie Stewart, Niki Lauda, James Hunt, Gilles Villeneuve, Emerson Fittipaldi, Ronnie Peterson, en ook de Argentijn Carlos Reutemann behaalden er één of meerdere overwinningen.


Het circuit kent zowel snelle stukken, deels afgeremd door korte bochten en een busstop chicane, alsook grote hoogteverschillen. Opmerkelijk zijn de hoge vanghekken met overhangend profiel. Kennelijk bedacht om het gevaar van vliegende auto’s te onderdrukken. Het heeft een reputatie van een gevaarlijk circuit, waar in het verleden nare ongelukken zijn gebeurd. Het Franse supertalent Francois Cevert kwam er bijvoorbeeld in 1972 om. Wat overheerst is toch weer die typisch Amerikaanse sfeer waarbij het lijkt of bezoekers op hun gemak vanaf een grashelling zitten te kijken naar een cricket wedstrijd. Maar ook gigantisch hoge, bijna architectonische tribunes omzomen het circuit. Het circuit wordt wel het MEKKA van het Noord Amerikaanse circuit racen genoemd.

Het deelnemersveld
Bij de Prototypes is er dit jaar sprake van een supersterk deelnemersveld, met veelal ook dezelfde top-coureurs die je ziet in het WEC. De prototypes zijn overwegend op LMP2 leest, maar er is ook een categorie met vrijere regels, vergelijkbaar met de LMP1 in het WEC. Het zijn overwegend fabrieksteams van Nissan, Mazda, Cadillac en Honda en ze zijn “geknepen” om het veld met ook de LMP2 ’s bij elkaar te houden. Mannen als Montoya, Castroneves, Conway, Nasr, Di Resta, Albuquerque, Senna, Fittipaldi, Jarvis en Dirani, veelal met F1 of Indy Car-achtergrond vormen de tegenstanders van Renger van der Zande de enige Nederlander in deze klasse. Bij de Le Mans GT’s zie je ook een zeer sterk deelnemersveld, met onder andere Magnussen sr., Sims, Briscoe, Hand, Westbrook, Tandy, Bamber en onze zuiderbuur Laurens Vanthoor. Bij de lichtere GT’s (GTD) is het veld groot, met hetzelfde type auto’s als in de VLN en Blancpain, met onder andere Jeroen Bleekemolen, Mies, Lally, Christina Nielsen, Katherine Legge, Christodoulou, Parente en Bergmeister.


De snelheidsverschillen tussen deze drie klassen zijn groot, waardoor een race voor met name de prototypes zes uur lang gaat om heelhuids de rijdende chicanes te nemen. Anderzijds is het onvoorstelbaar dat een groter aantal Internationale coureurs zo vaak heen en weer vliegen tussen de States, Europa en Azië. Het zijn echt kosmopolitische coureurs op dit niveau. En de onderlinge vriendschap binnen deze kolonie is groot, of ze elkaar nu tegenkomen in Macao, Le Mans, Daytona of de Nürburgring, ze hebben een onderlinge band vergelijkbaar met kermisklanten. Op de baan strijden om het hardst, buiten de baan samen een biertje. Zo reizen Jeroen Bleekemolen en Renger van der Zande veelvuldig samen.


Typisch Amerikaans
Het circuit is van de Internationale Formule 1 agenda verdwenen omdat het 'Down-Force'-racen hier toch wel tricky business bleek te gaan worden. De geaccidenteerde baan bevordert ongewenst vlieggedrag bij te scherpe down-force profielen. Maar wat gebleven is, is de Amerikaanse autosportsfeer, met de vele kampeerders op het middenterrein, de BBQ’s en de joviale sfeer. Watkins Glen blijft voor altijd een stuk Heritage van het Amerikaanse racen.

Vrijdag en zaterdagmorgen zijn de drie vrije trainingen voor de IMSA categorieën. Zaterdagmiddag is de kwalificatie en zondag om kwart voor tien lokale tijd (kwart voor vier Europese tijd) start de zes-uurs race die onze tijd om 21,45 uur wordt afgevlagd.