Waarom de documenten van Lewis Hamilton een rode vlag zijn voor Ferrari

Lewis Hamilton onthulde eerder dit jaar dat hij een reeks documenten naar Ferrari stuurt in een poging zijn carrière bij het team te laten slagen. Hamilton heeft goede bedoelingen, maar met zo'n praktijkgerichte benadering riskeert hij Ferrari te herinneren aan het slechtste van Sebastian Vettel.

Hamilton is zo bang om net zoals Fernando Alonso en Sebastian Vettel – gevestigde kampioenen die er niet in slaagden de titel met Ferrari te winnen – herinnerd te worden dat hij niets aan het toeval overlaat. Voor iemand die soms oneerlijk werd gezien als het geprezen tandwiel in een uitzonderlijk goed geoliede machine tijdens zijn Mercedes-carrière – een coureur die op donderdag aankwam, op zondag won en dan wegging en zijn eigen ding deed tot de volgende race – is het nogal een verandering voor Hamilton.

Dit, zegt hij, is simpelweg een reflectie van zijn verlangen om een succes te maken van zijn Ferrari-carrière. Toch zou het net zo gemakkelijk kunnen worden geïnterpreteerd als een gebrek aan vertrouwen in de mensen om hem heen en de processen die momenteel bij Ferrari aanwezig zijn.

Het echt interessante aan Lewis' nieuwe kijk? Het is er een positief bedekt met de vingerafdrukken van Vettel, die betrokken was tot het punt van interferentie tijdens zijn eigen Ferrari-carrière en waarvan we weten dat Hamilton hem meer dan eens consulteerde voordat hij zich begin dit jaar bij het team voegde.

Het was tijdens de Grand Prix van België in juli dat Hamilton voor het eerst de diepte van zijn betrokkenheid bij Ferrari buiten het circuit onthulde en die 'documenten' die sindsdien een grap online zijn geworden. De Hamilton-dossiers zouden niet alleen veranderingen aan de auto dekken maar ook werkmethoden, communicatie tussen verschillende afdelingen bij de fabriek en de uitvoering van racewekenden. De eerste, onthulde Lewis, werd ingediend na de eerste paar races van het seizoen. Daarna kwamen er nog twee in juli.

En als geruchten moeten worden geloofd, arriveerde er nog een niet lang na de Grand Prix van Singapore, waar hij publiekelijk wees naar Ferrari's gewoonte om beide auto's naar het einde van de pitstraat te sturen tijdens de kwalificatie, en de impact daarvan op bandenvoorbereiding, als een zwaktegebied.

Op basis van het bewijs van zijn straf tijdens de Grand Prix van Mexico komt de boodschap echter niet helemaal door en is de uitdaging om Ferrari harmonieus te laten werken het F1-equivalent van katten hoeden.

Ongeacht of Hamilton het zelf had moeten beseffen – en er is een overtuigend argument dat hij dat had moeten doen – was er een moment nadat hij de baan afsneed bij bochten 4/5 om voor Max Verstappen te blijven toen Riccardo Adami, zijn race-engineer, hem een helpende hand had moeten geven door hem te informeren de positie aan de Red Bull te geven. Zoals de sportreglementen dicteerden dat hij had moeten doen.

Het hielp natuurlijk niet dat Oliver Bearman de zaken compliceerde door zijn Haas tussen Hamilton en Verstappen te plaatsen direct na het incident in kwestie. Toch dat Ferrari blijkbaar niet eens suggereerde dat Hamilton zijn tempo moest vertragen om in ieder geval het voordeel dat hij behaalde door over het gras te gaan te negeren – laat staan de plaats opgeven – en de beslissing in de handen van de stewards legde was nog meer bewijs dat de relatie tussen coureur en team niet helemaal klikt zoals het zou moeten na bijna een volledig seizoen samenwerken.

Na terug te keren met een frisse kijk in Zandvoort heeft Hamilton een niveau van competentie bereikt – niets meer dan dat – aan deze kant van de zomerstop, voorzichtige vooruitgang boekend maar vooral gewoon de complete rampen eliminerend, vooral in de kwalificatie, die de eerste helft van zijn seizoen definieerden.

Na het evenaren van het beste resultaat van zijn Ferrari-carrière in Austin, leek het erop dat hij geleidelijk aan opbouwde naar zijn eerste podium in het rood – een resultaat dat binnen bereik leek in Mexico nadat hij zijn hoogste startpositie van het seizoen had bemachtigd met de derde plaats op de grid. En toen, na nog wat slechte communicatie tussen cockpit en pitwall, was het weg.

Een straf. Weer. Achtste. Weer. Eén stap vooruit, twee stappen achteruit. Het is nooit anders geweest voor Lewis Hamilton bij Ferrari.