Flavio Briatore; van skileraar tot Formule 1 met een geschat vermogen van ongeveer 400 miljoen dollar

Flavio Briatore begon zijn carrière niet in de autosport, maar in heel gewone en uiteenlopende beroepen. Hij werkte als ski-instructeur, stapte later in de verzekeringswereld en verdiende uiteindelijk veel geld in horeca en mode. Zijn grote zakelijke doorbraak kwam toen hij in contact kwam met de Benetton-familie. Zij herkenden in hem een gedreven ondernemer met commercieel inzicht en gaven hem een belangrijke rol in de groei van hun kledingmerk.

In 1985 besloot Benetton om toe te treden tot de Formule 1 door het Toleman-team over te nemen. Hoewel Briatore aanvankelijk niets met autosport had, werd hij in 1988 door Luciano Benetton naar het team gestuurd om de structuur te verbeteren en het bedrijf professioneel te maken. Daarmee zette hij zijn eerste stappen in de Formule 1, zonder technische kennis maar met een sterk gevoel voor organisatie en leiderschap.

Binnen de Formule 1 groeide Briatore uit tot een strategisch leider die vooral uitblonk in het herkennen van talent en het aanstellen van de juiste mensen. Hij wist dat hij de technische details moest overlaten aan specialisten en haalde daarom sterke technici binnen, zoals Ross Brawn en Rory Byrne. Zijn grootste vondst was de jonge Michael Schumacher, die hij in 1991 voor Benetton contracteerde. Briatore bouwde het team rond hem en leidde Benetton naar wereldtitels in 1994 en 1995.

Zijn managementstijl stond bekend als hard, direct en doelgericht. Presteren was verplicht; wie ondermaats functioneerde, werd zonder aarzeling vervangen. Tegelijkertijd stond Briatore bekend als iemand die loyaal was aan mensen die zijn vertrouwen verdienden. Zijn combinatie van charme, autoriteit en soms intimiderend optreden zorgde voor een cultuur waarin prestaties centraal stonden.

Briatore had ook een uitgesproken commerciële blik op de sport. Voor hem was de Formule 1 een bedrijf en een marketingplatform. Hij zorgde voor grote sponsorcontracten, bouwde de merkwaarde van het team uit en maakte de organisatie aantrekkelijk voor investeerders. Toen Renault Benetton overnam, bleef Briatore aan als teambaas en herhaalde hij zijn succes. Rond de jonge Fernando Alonso bouwde hij opnieuw een winnend team, dat in 2005 en 2006 wereldkampioen werd.

Tegelijkertijd had Briatore een reputatie als machtsspeler in de paddock. Hij wist het politieke spel binnen de sport als geen ander te bespelen en gebruikte zijn invloed om voordeel te behalen voor zijn teams. Dat leverde hem zowel bewondering als kritiek op. Zijn carrière kreeg een zware klap toen in 2009 het crashschandaal rond de Grand Prix van Singapore naar buiten kwam. Een opzettelijke crash, bedoeld om Alonso een strategisch voordeel te geven, leidde tot een zware straf en het einde van Briatore’s rol binnen de F1-teams, al bleef hij later nog wel betrokken als manager en adviseur.

Na zijn actieve F1-jaren bouwde Briatore een uitgebreid zakelijk imperium op in de luxesector, met high-end restaurants, nachtclubs, resorts en modemerken. Zijn bezit omvat ook een luxe jacht en vastgoed op toplocaties. Dankzij zijn investeringen, zakelijke successen en zijn jarenlange betrokkenheid bij de Formule 1 wordt zijn vermogen geschat op ongeveer 400 miljoen dollar, wat neerkomt op ruim 370 miljoen euro. Daarmee behoort hij tot de rijkere figuren die ooit actief waren in de Formule 1-wereld.