Vanachter de roestige vangrails: Stefan Bellof

Een rubriekje vanuit het verleden met een foto die nog voor de tijd van digitale fotografie kwam. Dus nog op een negatief gemaakt werd.
Een moment vastgelegd in een kort verhaal.

Stefan Bellof tijdens de race op Zolder 1984

Op 1 september jongstleden was het alweer 40 jaar geleden dat het grote Duitse talent Stefan Bellof van ons is heengegaan. Voor de jongere generatie misschien onbekend, maar de oudere racefans onder ons zullen hem zich zeker herinneren.

Hij debuteerde in de Formule 1 in 1984 bij Tyrrell, hetzelfde jaar dat ook Ayrton Senna zijn eerste race reed bij Toleman. De Tyrrell 012, uitgerust met een atmosferische motor, was dat jaar duidelijk zwakker dan de turbogestuurde wagens van de concurrentie.

Tijdens de legendarische regenrace in Monaco in 1984 stond iedereen stil bij de spectaculaire show van Ayrton Senna, die de overwinning net misliep doordat de race voortijdig werd afgevlagd. Stefan Bellof eindigde in diezelfde race als derde, startend vanaf de 20e plaats. Op het moment van afvlaggen was Bellof zelfs anderhalve seconde sneller dan zowel Prost als Senna op de baan. Helaas werd zijn podiumplek later ingetrokken toen het Tyrrell-team later in het seizoen voor het hele jaar werd gediskwalificeerd vanwege onregelmatigheden met ballast.

Martin Brundle over Bellof:
"Ik weet zeker dat Stefan zowel Senna als Prost voorbij was gegaan als de race was doorgegaan. Hij was een van de snelste coureurs die ik ooit heb gezien."

In zijn korte tijd bij Tyrrell kon Bellof niet altijd grote resultaten behalen, maar in het World Endurance Championship (WEC) verdiende hij zijn faam.

In 1983 sloot Bellof zich aan bij het door Rothmans gesteunde Porsche-fabrieksteam, naast de Brit Derek Bell. Dat jaar brak hij tijdens de 1000 km van de Nürburgring meerdere records op de Nordschleife, waaronder de pole-position met een tijd van 6 minuten 11,13 seconden – vijf seconden sneller dan de nummer twee. Dit ronderecord bleef 35 jaar staan, tot Porsche in 2018 de tijd verbeterde met de 919 Hybrid Evo. In zijn debuutjaar eindigde Bellof als vierde in het kampioenschap.

1984 was het jaar waarin hij wereldkampioen werd in het WEC, met overwinningen in Monza, Nürburgring, Spa, Mosport en Sandown.

In 1985 reed Bellof niet langer voor het fabrieksteam van Porsche, maar voor het privéteam van Brun, met de Belgische coureur Thierry Boutsen als teamgenoot. Tijdens de zevende race van dat jaar, op Spa-Francorchamps, gebeurde het noodlottige ongeluk.

Na 78 ronden probeerde Bellof zijn merkgenoot Jacky Ickx voorbij te gaan onderaan de beroemde bocht Eau Rouge. Beide wagens raakten elkaar; Ickx’s auto kwam achterwaarts in de vangrails terecht, maar hij bleef ongedeerd. Bellof botste met onverminderde snelheid frontaal tegen de vangrails, brak erdoorheen en klapte tegen een tweede muur. Het medische team deed er meer dan tien minuten over om hem te bevrijden. Eenmaal aangekomen in het medische centrum van het circuit werd Bellof dood verklaard aan de gevolgen van zware inwendige verwondingen.

Stefan Bellof stond bekend als een goedlachse persoonlijkheid en een uitzonderlijk talent op de baan, vooral vanwege zijn angstloze rijstijl. In mijn ogen had hij een veelbelovende toekomst als wereldkampioen in de F1; er gingen zelfs geruchten dat Ferrari interesse in hem had.

Sir Jackie Stewart over Bellof:
"Stefan Bellof is the biggest talent that I have ever seen."

Hans-Joachim Stuck voegde toe:
"Regarding his talent and everything he has recently shown, without a doubt, he is one of the very, very, very best."