Max Verstappen en zijn dramatische start: "Teveel vibraties bij de motor en hij schoot ook nog in anti-stall"

Naast Indy Car-coureur Rinus van Kalmthout, die aan tafel zat in het programma Peptalk op Ziggo Sport, meldde zich ook Max Verstappen via Skype bij gastheren Jack van Gelder en Frank Evenblij. De Aston Martin Red Bull Racing-coureur gaf tekst en uitleg over de Grand Prix in Turkije.

Verstappen blikt terug op de kwalificatie. De pole ging onverwacht naar Lance Stroll, daarvoor was Verstappen veruit de snelste in alle drie de vrije trainingen en ook tijdens Q1 en Q2 van de kwalificatie. "Het was gewoon balen om me als tweede te kwalificeren.” De race startte ronduit slecht voor Verstappen met wielspin en bovendien schoot de RB16 in de anti-stall. “We hadden gewoon echt een drama start. Er gaat iets niet goed bij de start. We hebben dan teveel vibraties bij de motor en daardoor krijgen we meer wielspin. Als het droog is, valt dat niet zo op omdat de grip dan hoog is. Maar op een circuit als in Turkije en met dat gladde asfalt, dan komt dat probleem wel naar boven. De auto schoot ook nog in anti-stall.”

“Ik wist dat we de juiste snelheid hadden en ik kwam een paar auto’s ook vrij snel weer voorbij. Op een gegeven moment zat ik vast achter Vettel, tot hij zijn pitstop maakte. Toen zag je dat mijn rondetijden meteen heel goed waren. Onze call met de pitstop was ook okay. Alleen zat ik daarna weer vast achter Perez. Hij maakte een foutje, waardoor ik vlak achter hem zat. Toen kreeg ik opeens heel veel onderstuur en belandde ik op de groene uitloopstrook, waar natuurlijk helemaal geen grip was.”

“Het was totaal niet leuk om er te rijden. Het asfalt was enorm glad, dat heb ik nooit eerder meegemaakt. Uiteindelijk is dat voor iedereen hetzelfde, maar eigenlijk moet dat niet kunnen. Het was spekglad”, vervolgt Max. “Er was maar één bruikbare lijn, dus je kon niet bij een ander buitenom. Je moest telkens achter de ander blijven rijden. Inhalen kon daardoor bijna niet.”


“We kwamen er ook achter dat één kant van mijn voorvleugel zeven graden verkeerd stond afgesteld. Normaal passen we tijdens een kwalificatie de vleugel met maximaal halve graden aan. Ik reed dus met heel veel onderstuur en moest dat oplossen met andere settings op mijn stuur, maar daar verloor ik weer heel veel tractie mee. Daardoor reed ik steeds na een paar ronden mijn rechtervoorband kapot. Het was gewoon heel lastig.”