Autosport Internationiaal Singleseaters • Autosport INT Diversen

Steve Vanbellingen Down Under en beleeft jongensdroom in Australische Bathurst 12 Hour

Uitgegeven door Bas Kaligis • 7 februari 2017 16:59

Het heeft niet mogen zijn voor Steve Vanbellingen en het On Track Motorsport Team in de 12 Uur van Bathurst. De Leuvense meervoudige kampioen viel met mechanische pech uit, nadat hij zich zeer in zijn nopjes toonde op de schitterende omloop. Vanbellingen sprak vooraf over een echte jongensdroom en de Leuvenaar hield voor de gelegenheid een dagboek bij.

Steve Vanbellingen

Woensdag, 1 februari.
Na een 3-tal uren rijden van Sydney, met tussenstop aan the Three Sisters, een gekende rotspartij in de Blue Mountains, komen we aan in Bathurst, een stadje aan de voet van Mount Panorama. Het circuit is makkelijk te vinden. De kennismaking is goed voor kippenvel… Het is een magisch moment om voor het eerst de toren, de pits en de Liqui Moli boog te zien. Iedereen kent die beelden van Tv, maar in het echt, is het anders, heel anders.

We maken kennis met het team, de teameigenaar en uiteraard de collega’s achter het stuur, Garry en Bernard, beide Nieuw-Zeelanders. Onze wagen is een snelle BMW 335i, uiteraard van On Track Motorsport. Om ons wat thuis te voelen, maken we een wandeling langs de pitlane. De meeste teams zijn maandag al aan de opbouw begonnen, de auto's staan dus klaar en ook alle rijders tekenen present. Ex-F1-rijder en meervoudig winnaar van de 24 Uur van Spa, Bernd Schneider, is er ook met de gifgroene AMG GT. Hij gaat ondertussen nog even proberen het ronderecord met een gewone productiewagen te verbeteren. BMW, Audi, Bentley, Aston Martin: alle merken zijn goed vertegenwoordigd.
Het is heet op het circuit, zo'n 28 graden en het wordt naar het weekend toe alleen nog maar warmer, dat belooft. We maken ook kennismaking met Tony Dunn, de sympathieke vertegenwoordiger van Stand21 Australië.

Morgen staan meteen de eerste testritten op het programma en ik ben benieuwd naar het circuit. Ik besef goed dat er heel wat verschil is tussen de simulator en the real thing. Met wat geluk mogen we van de organisatie toch het circuit op met onze gehuurde Holden. Gezien de hitte is een rondje met de airco gekoelde wagen zeker een optie. We gaan op zoek naar de ideale racelijnen en durven zelfs een tweede rondje te vragen, wat ons ook wordt toegestaan als we maar voorzichtig zijn... De hoogteverschillen zijn echt indrukwekkend, net als de vergezichten, maar daar zal na vandaag nog weinig tijd voor zijn. De Dipper is 'awesome' en het is belangrijk hier het goede ritme te vinden om snel dit bochtig en smal stuk circuit te nemen.

Vrijdag, 3 februari
Vrijdag, vroeg in de morgen, het wordt druk vandaag: er staan vier oefensessies op het programma. De eerste korte sessie begint om 8u15 en neemt Garry het stuur. Hij zal even kijken of de auto ok is en behalve een loszittende splitter is alles ook prima. Dan komt voor mij de vuurdoop, de eerste ronden doe ik rustig aan, een kwestie van het circuit te leren kennen. Na het rechte stuk na de pit gaat het aan de Quarry echt heel stijl omhoog, weinig remmen, de wagen vertraagt vanzelf en dus is het belangrijk goed de snelheid erin te houden. Wat opvalt zijn dat ook in snelle bochten, de muur is altijd erg dichtbij is. Het is belangrijk de goede lijn te vinden en te houden. We gaan op naar the Esses, op elan erdoor, niet schakelen, power op de wielen houden, en de auto in balans, en daar is the Dipper, hier gaat het wel snel bergafwaarts, vol gas het rechte stuk op! Aan the Chase wordt de snelheid er even uitgehaald, er volgen twee haakse bochten, we gaan de pitlane voorbij en vol gas weer the Mountain Straight op richting Quarry. Ik wen best snel aan het circuit en heb met Garry even de beelden bekeken en het ziet er goed uit. Uiteraard krijg ik wat tips waar de ideale lijnen liggen. We duiken al snel onder de 2min30 en de wagen voelt goed. Eerlijk jongens, ik ben in mijn nopjes. Ik rijd uiteindelijk de beste tijd van de dag en Garry… he likes it. Het is niet makkelijk hier tussen al dat pk-geweld met een minder krachtige auto. Je moet constant in je spiegels kijken;

Zaterdag 4 februari
Het is wederom vroeg dag en op het programma staat nog een oefensessie en dan de kwalificatie. Er volgt ongeveer meteen een rode vlag, want er is een Aston de muur in gegaan op de Mountain Straight... alle wagens komen binnen en al snel is het weer rijden. Ik rij mijn rondjes in 2min30. Er volgt opnieuw een rode vlag, de Nissan GTR Nismo snijdt te kort af en raakt de muur in the Esses. Met veel geluk heeft de Japanner nipt de andere muren weten te vermijden, maar er is best veel schade aan de wagen. Er wordt hard gereden, de Audi R8 LMS rijdt de snelste tijd, Maxime Soulet rijdt de 6de tijd met de Bentley en Laurens Vanthoor, de 8ste tijd met de Porsche 911 GT3 R. Uiteraard zitten zij met hun GT3-machines niet in onze categorie voor de toerwagens.

De kwalificatie start en duurt een uur, bij een temperatuur van bijna 30 graden. We zetten een 2min28 neer, het maximum wat uit de auto te krijgen is. Een paar wagens gaan weer de muur in, waaronder de BMW M6 van Walkenhorst. De BMW M6 van Marc Cars Australia is dan weer de snelste. Na deze kwalificatiesessie volgt een top 10 shoot out en de Fin Toni Villander, nog ooit samen met Enzo Ide, is in zijn Ferrari het snelst met een paar spectaculaire manoeuvres. Het is duidelijk iedereen op het scherp van de snee rijdt.

Zondag 5 februari
Het magisch moment van een paar dagen geleden, is weer helemaal terug als we voor dag en dauw op het circuit aankomen. Het blijft toch erg, bijzonder zo’n start tijdens de donkere uren. Er is al veel bedrijvigheid in de pits, zijn we dan zo laat?

Alle auto's staan klaar voor hun pitbox en even later rijden we naar de startgrid. Er zijn zoveel wagens dat we tot na de laatste bocht van het circuit staan opgesteld. De zon komt turen als de start wordt gegeven, een vliegende start, en weg zijn we. Garry heeft het stuur van de '28' maar komt al snel binnen, een wissel van de remschijven gisterenavond geeft heel veel vibratie bij het remmen. Er is duidelijk iets fout en het wordt nagelbijten. De 'oude' schijven van gisteren gaan er weer op en eindelijk zijn we nu echt van start gegaan. Er heerst een beetje een geladen sfeer in de pitbox, dit had kunnen vermeden worden. Ondertussen heeft Maxime Soulet al een pitstop gemaakt, met een lekke band, we zijn met de Belgen dus niet zo goed gestart. De eerste uren van de race zijn bijzonder slopend, auto's worden aangetikt of raken de muur, er is een spectaculair moment wanneer een Audi dwars staat en de anderen links en rechts moeten passeren, maar… er is geen plek. De koplopers wisselen zich af en even rijdt Laurens Vanthoor aan de leiding tot de wagen na een pilotenwissel de box opzoekt en opgeeft. Het geluk lacht ons Belgen echt niet toe, zoveel is zeker.

Gelukkig houdt de '28' zich goed, Garry spaart de wagen en alles verloopt naar wens. Verschillende safetycar situatie volgen elkaar op. Net voor de On Track BMW de pit opzoekt wordt ook hij aangetikt en maakt een pirouette op het smalle stuk gelukkig zonder veel schade. Steve stapt in en vat 'eindelijk' zijn 12 uren van Bathurst aan. De Marc BMW M6 rijdt een tijdje aan de leiding tot ook hij zijn rechtervoorwiel en -ophanging stuk rijdt, ook de Aston gaat hard de muur in en even later rijdt een Mercedes AMG GT3 de leidende Ferrari eraf. Aan spanning en actie geen te kort hier.

10u40. Ik neem het stuur terug over van Bernard Verryt en dat voor een dubbele stint, jammer genoeg deels tijdens een safetycar. Er zijn nu achter merken… in de top 8: Nissan, Ferrari, Mercedes, Bentley, Porsche, BMW, Audi, Lamborghini, in die volgorde, en dat in dezelfde ronde! We rijden onze eigen race in de race, de auto kan de GT4's volgen in het bochtige stuk, maar op het rechte stuk komen we vermogen te kort. Opletten is de boodschap, want het gaat er bijzonder snel aan toe.

Kort na 12u00 kom ik binnen om te tanken en alles is ok, de auto loopt als een trein. Kort daarna moet ik echter weer de pits in... een probleem achteraan. De linkse, rechtse en hoofdaandrijfassen worden vervangen, maar het probleem blijft. Uiteindelijk ligt het bij het differentieel en dat betekent dat de race over is. Misschien was de tik vroeger in de race toch niet zo onschuldig? Jammer we hadden toch graag de eindmeet gehaald, maar al bij al is het een schitterend ervaring en die zeker voor herhaling vatbaar is. Ik zou dat liefst doen met krachtigere wagen om competitief te kunnen zijn. Ik ben ook trots dat ik met verve de snelste piloot was.
Het schitterende Australische avontuur was enkel mogelijk dankzij mijn trouwe partners Comparex en Lunatec, terwijl ook Stand 21 Australië mee aan boord zat. Ik wil mijn partners echt bedanken voor het laten uitkomen van een droom. Philippe Vanloo en Serge Wyns waren er bij, net als nog één extra supporter, de Willy Vanautgaerden en het was een schitterend avontuur. Merci!

 

MEER NIEUWS...

Babe-box

Xtra

COLUMNS