Autosport NL • Dutch Supercar Challenge

Balfe/Keen winnen spannende race Supercar Challenge bij Racing Festival Spa-Francorchamps

Uitgegeven door Maurice Hoogers • 4 oktober 2014 18:49

Gastrijders Shaun Balfe en Phil Keen hebben op knappe wijze de overwinning behaald in de zaterdagrace van de Supercar Challenge powered by Pirelli tijdens het Racing Festival op Spa-Francorchamps. Het Ferrari-duo reed een sterke race en kon in de slotfase de eerste positie van Roger Grouwels en Robert de Graaff afpakken. Viper-coureurs Grouwels en De Graaff eindigden wel op de tweede positie, voor Paul Bailey en Andy Schulz in de Aston Martin Vantage GT3. In de GT-divisie deden Patrick van Glabeke en Frédérique Jonckheere weer goede zaken voor het kampioenschap door de overwinning te pakken voor naaste concurrenten Craig Wilkens en Aaron Scott. In de GTB-divisie wonnen Steve Vanbellingen en Ward Sluys, in de Supersport-divisie gingen Bas Schouten en Dennis de Groot met de eerste plaats aan de haal. In de Sport-divisie werd een spannende wedstrijd uiteindelijk in het voordeel beslist van Dennis de Borst en Martin de Kleijn, bij de Superlights tot slot ging de overwinning naar Henk Haane en Kris Cools met de GH Motorsport Tatuus.


Viper-coureur Robert de Graaff had een hele goede start van de race en dook vanaf de eerste positie La Source in. Volvo-rijder Kelvin Snoeks verremde zich echter en schoot in de eerste bocht rechtdoor. De Graaff kon de Volvo maar net ontwijken maar verloor hierdoor wel meteen zijn eerste plaats. Hierna was het toch Kelvin Snoeks die de leiding pakte, voor Barry Maessen en Ferrari-coureur Shaun Balfe. Robert de Graaff sloot aan op positie vier voor BMW-coureur Niels Bouwhuis.

Robert de Graaff liet zich niet kennen en opende in de eerste ronde meteen de aanval. De Viper-coureur nam in ronde twee de tweede plaats al over van Shaun Balfe en reed daarna richting Kelvin Snoeks. In de daaropvolgende ronden reed De Graaff het gat naar koploper Snoeks helemaal dicht, waarna de Viper-coureur in de zevende ronde de eerste plaats van Snoeks afpakte.

Voor Bob Herber verliep de start van de race minder goed. Herber reed in de tweede ronde achter Barry Maessen, die in de lange doordraaier op werd gehouden door een langzamere deelnemer. Achter Maessen zat Herber, met daar weer achter Niels Bouwhuis. Doordat Maessen werd opgehouden tikte Bouwhuis op zijn beurt weer Herber aan waarna de Ferrari-coureur van de baan schoot en zijwaarts de vangrail toucheerde. Herber kon hierna wel verder rijden maar verloor door dit incident veel tijd.

Aan de kop van het veld slaagde Robert de Graaff er ondertussen in om een voorsprong op te bouwen van meerdere seconden ten opzichte van achtervolger Kelvin Snoeks. Shaun Balfe volgde op de derde plaats, voor Niels Bouwhuis en Henry Zumbrink.


Na de pitstops had Roger Grouwels het stuur van de RaceArt Viper overgenomen van Robert de Graaff. Grouwels was in leidende positie terug op de baan gekomen met een voorsprong van twintig seconden op achtervolger Keen. Keen had bij de pitstops het stuur van de Ferrari 458 GT3 van Shaun Balfe overgenomen. Achter Keen lag Barry Maessen op positie drie, met daarachter Henry Zumbrink en Jan Storm.

Ferrari-coureur Keen was na de pitstops zeer snel onderweg en reed het gat naar Roger Grouwels snel dicht. Het duurde dan ook niet lang voordat Keen de eerste plaats van Roger Grouwels kon afpakken. Achter de koplopers lag Barry Maessen op dat moment op de derde positie.

Achter de koplopers kende Henry Zumbrink een zeer spannend moment. De volvo-coureur schoot door een klapband hard van de baan in Blanchimont en kwam daarbij in de bandenstapels. Zumbrink stapte uit, bekeek de schade aan zijn wagen en besloot daarna weer verder te rijden. Zumbrink: “Ik dacht al iets te voelen en wilde het team over de radio gaan melden dat ik dacht dat ik een lekker band had, en mee dat ik het zeg klapte de band”, vertelde Zumbrink na afloop. “Ik schampte de bandenstapels en kwam daar tot stilstand. Ik stapte al uit maar zag dat al mijn wielen er nog aan zaten en de schade verder ook wel meeviel. Ik ben toen in de auto gestapt en heb de wagen naar de pitstraat gereden.” Voor Zumbrink betekende het incident wel einde wedstrijd en ook een zure streep door punten voor het kampioenschap.

Aan Phil Keen ging dit alles voorbij, de Ferrari-coureur pakte samen met Shaun Balfe knap de overwinning. Robert de Graaff en Roger Grouwels eindigden op de tweede positie en deden daarmee goede zaken voor het kampioenschap. Kampioenschapsleiders Martin Lanting en Bob Herber vielen in de slotfase van de race namelijk helemaal uit en verloren daardoor kostbare punten voor het kampioenschap. Barry Maessen leek op een derde plaats af te stevenenen, maar in de laatste ronden werd de Vicora-coureur nog ingehaald door de Aston Martin van het duo Bailey/Schulz.


In de GT-divisie had Craig Wilkens een goede start. De Viper-cpoureur kon in de eerste bocht zijn eerste plaats in de divisie behouden, voor Ferrari-rijders Patrick van Glabeke. Van Glabeke stond meteen onder zware druk van Henk Thuis.

Wilkens kon in de beginfase een voorsprong opbouwen van een paar seconden, maar daarachter ontstond een spannend gevecht. Patrick van Glabeke lag op de tweede positie, maar Henk Thuis legde de Ferrari-coureur het vuur na aan de schenen. In de vijfde ronde moest Van Glabeke uiteindelijk zijn meerdere erkennen in Thuis. Thuis was hierna meteen snel en reed het gat naar Craig Wilkens langzaam dicht.

De Viper van Wilkens/Scott lag ook na de pitstops nog op de eerste plaats, gevolgd door Henk Thuis en Frédérique Jonckheere op de posities twee en drie. Thuis kon zijn goede race ditmaal helaas niet met een goed resultaat bekronen. Met nog tien minuten op de klok moest Thuis door technische problemen namelijk nog een keer extra de pitstraat opzoeken, waardoor hij terugviel tot de derde positie.

Frédérique Jonckheere was in de slotfase wederom zeer snel en slaagde er in de laatste ronden nog in om de eerste plaats van Wilkens/Scott af te pakken. Van Glabeke en Jonckheere pakten dus wederom een overwinning en deden daarmee goede zaken voor het kampioenschap. “Het was in het begin moeilijk, want de baan was erg glad”, legde van Glabeke na afloop uit. “Ook had ik wat oponthoud met langzamere deelnemers. Maar verder ging het goed, mijn doel was om de anderen bij te houden en dat i gelukt.” Ook Frédérique Jonckheere sprak van en lastige wedstrijd. “Het was niet gemakkelijk, maar ik heb echt mijn best gedaan. Het doel was om de eerste plaats te behalen en dat is gelukt!”


Steve Vanbellingen had in de GTB-divisie een goede start en kon zijn concurrenten voorblijven. Achter Vanbellingen sloot Max Koebolt aan op positie twee, met daar weer achter Nicolas Vandierendonck op positie drie. Vanbellingen en Koebolt konden in de beginfase een gaatje slaan naar hun achtervolgers. Achter de twee koplopers vormde zich in de eerste ronden een grote groep met Nicolas Vandierendonck, Marcel van Berlo, Simon Atkinson en Daan Meijer. In deze groep reed ook Superlights-coureur David Houthoofd.

Terwijl Steve Vanbellingen zijn voorsprong steeds verder uitbouwde, zag Max Koebolt zijn achtervolgers steeds groter in de spiegels opdoemen. Bij deze achtervolgers lag Nicolas Vandierendonck nog steeds op de derde plaats, op de voet gevolgd door Simon Atkinson. Atkinson was echter goed onderweg en kon na een paar ronden met zijn Lamborghini de Ferrari van Vandierendonck verschalken.

Atkinson was bij de GTB’s snel onderweg, want niet veel later meldde de Lamborghini-coureur zich ook al aan de staart van Max Koebolt. De Corvette-coureur moest niet veel later zijn meerdere erkennen in Atkinson, die hiermee de tweede positie bij de GTB’s pakte. De op de eerste plaats liggende Steve Vanbellingen had ondertussen al een ruime voorsprong opgebouwd.

Na de pitstops had Ward Sluys de eerste positie in handen gekregen van Steve Vanbellingen. Sluys had een solide voorsprong op zijn achtervolgers, waarbij Daan Meijer de man was op de tweede positie. Simon Atkinson lag na de pitstops op de derde plaats en Marcel van Berlo op positie vier.

Max Koebolt was door zijn vele resultaatseconden teruggevallen tot de zesde positie bij de GTB’s. Het was vandaag niet de race van de leider in het kampioenschap bij de GTB’s, want in de voorlaatste ronde moest Koebolt zijn Corvette met een kapotte versnellingsbak naast de baan parkeren. Koebolt zag hiermee kostbare punten voor het kampioenschap in rook opgaan.

Aan Steve Vanbellingen en Ward Sluys ging dit alles voorbij, zij pakten een sterke overwinning op het Ardennencircuit. “We hebben de auto op sommige punten aangepast en dat heeft goed gewerkt”, aldus Steve Vanbellingen. “Daarnaast is Spa toch een beetje ons thuis circuit, dat zal ook geholpen hebben. JR Motorsport heeft goed gewerkt, complimenten aan hun. Deze overwinning is een goede zaak voor ons, ook omdat de kampioenschapsleider uitgevallen is.”

Daan Meijer eindigde knap op de tweede plaats en dat resultaat werd de Porsche-coureur die de afgelopen weken veel pech kende ook echt gegund. Simon Atkinson leek de derde positie te pakken, maar uiteindelijk was het toch Marcel van Berlo die er met de laatste podiumplaats vandoor ging.


In de Supersport-divisie kon Cor Euser bij de start zijn eerste plaats behouden, daarachter waren zijn achtervolgers meteen in fel gevecht. Werner van Herck stoof vanaf de vijfde positie namelijk meteen door naar plaats twee, voor BMW-coureurs Mark van der Aa en Bas Schouten.

Van Herck kon zijn tweede positie hierna niet behouden, want de Mazda-coureur werd in de tweede ronde weer ingehaald door Mark van der Aa. De strijd om de kopposities werd daarna zeer spannend, want Cor Euser slaagde er niet in om weg te lopen bij zijn achtervolgers. Zo lag de top vier, met Euser, Van der Aa, Van Herck en Schouten, na een paar ronden nog binnen twee seconden van elkaar.

Het gevecht in de kopgroep bij de Supersports bleef spannend tot aan de pitstops. Werner van Herck slaagde er weer in om snelheid te vinden en verschalkte op zijn beurt Van der Aa en Euser weer om daarmee de leiding bij de Supersports weer over te pakken. De Mazda-coureur kon hierna zelfs een kleine voorsprong opbouwen.

Tijdens de pitstops moest Werner van Herck helaas de strijd staken. Door onbekende oorzaak vatte zijn Mazda tijdens de stop namelijk vlam, maar de brand kon snel gelbust worden. Wel betekende dit einde wedstrijd voor de Mazda-coureur.

Ondertussen was Dennis de Groot op de eerste plaats komen te liggen. De BMW-coureur had het stuur overgenomen van Bas Schouten en was snel onderweg. Achter De groot lag Koen Bogaerts op positie twee en Tristan Boorsma op positie drie. Cor Euser was teruggevallen tot de zesde plaats, achter Eric van den Munckhof en Huub Delnoij.

Dennis de Groot kon in de slotfase zijn eerste plaats behouden en daarmee samen met Bas Schouten de overwinning binnenhalen. Koen Bogaerts en Mark van der Aa eindigden op positie twee. De derde plaats ging uiteindelijk naar Eric van den Munckhof, nadat Tristan Boorsma door technische problemen voortijdig de pitstraat op had moeten zoeken.


In de Sport-divisie had Maurits Caransa een goede start. De BMW-coureur kon zijn eerste plaats behouden, maar had vlak achter zich wel Dennis de Borst. Caransa moest in de beginfase alle zeilen bijzetten om de koppositie te behouden, want de BMW-coureur lag onder zware druk van Dennis de Borst en ook de op de derde positie liggende Erwin van Dijk. De BMW-coureur kon zich lange tijd breed maken, maar moest uiteindelijk toch toestaan dat zowel De Borst als Van Dijk hem verschalkten. De strijd om de koppositie bleef echter onverminderd spannend, met Erwin van Dijk aan de bumper van Dennis de Borst.

Na de pitstops hadden de Caransa’s, ditmaal Wesley Caransa, de eerste plaats weer in handen gekregen. Daarachter lag Erwin van Dijk op positie twee, daar weer achter gevolgd door Martin de Kleijn en Rob Nieman.

Ook Wesley Caransa kwam, evenals zijn neef Maurits eerder in de wedstrijd, onder zware druk te staan van Erwin van Dijk en Clio-coureur Martin de Kleijn. Caransa slaagde er niet om de eerste plaats te behouden, want zowel Van Dijk als Martin de Kleijn slaagden erin om de BMW van Caransa in te halen. De Kleijn lukte het op zijn beurt weer om Van Dijk in te halen.

Hierna ontstond er in de laatste ronden een spannend gevecht om de eerste plaats, want achter De Kleijn bleven Van Dijk en Caransa aandringen. Rondenlang reed dit drietal bumper aan bumper, met verschillende keren ook positiewisselingen. Uiteindelijk pakten Dennis de Groot en Martin de Kleijn de overwinning, voor Wesley en Maurits Caransa. Erwin van Dijk legde daarmee beslag op de derde plaats.


Bij de Superlights was Henk Haane deze race snel onderweg. De Tatuus-coureur kende dit seizoen al veel pech, ook in de trainingen dit weekend nog, maar toonde in de beginfase van deze race de snelheid van de lights-bolide. Achter Haane lag Declercq in de beginfase op de tweede plaats bij de lights, voor David Houthoofd en Carlo Kuijer.

GH Motorsport kende dit seizoen veel tegenslagen, maar ditmaal zat het de Belgische equipe een keer wel mee. Henk Haane reed een solide stint en ook teamgenoot Kris Cools liet zich niet van de wijs brengen door het grote veld van de Supercar Challenge. Zij pakten met de Tatuus PY012 dus eindelijk weer een overwinning, en eindigden met hun auto zelfs op de elfde positie algemeen. Ook David Houthoofd deed het met zijn Norma M20F goed, want hij eindigde achter Haane en Cools op de twaalfde positie algemeen. Filip Declercq en Carlo Kuijer eindigden op de posities drie en vier bij de lights.

 

MEER NIEUWS...

Babe-box

Xtra

COLUMNS