De groeicurve van Sam Dejonghe

Spa-Francorchamps - Een heel ervaren en gerennomeerd ingenieur uit de Formule 3 zei dit weekend in Spa over Sam Dejonghe: “Je kan niet verwachten dat een rookie de bovenhand neemt over piloten met jaren ervaring. Als rookie en met de beperkte middelen die hij heeft, geldt voor Sam maar één realistische verwachting: dat de groeicurve positief blijft. Dat er constante en blijvende progressie is. Groei en vooruitgang, dat is wat Sam te bewijzen heeft in zijn eerste jaar
Formule 3.”

Sam Dejonghe was dan ook heel gemotiveerd voor zijn thuisrace: “We waren donderdagnamiddag al aanwezig om met het team een track-walk te doen op het mythische circuit van Spa-Francorchamps. Helaas ging deze niet door, omdat we van de organisatie pas de toelating kregen om 20u en dat is gewoon te laat. Jammer eigenlijk, want na mijn intense trainingen in de simulator van TU Delft was ik gebrand om het circuit te gaan vergelijken in het echt en mijn rempunten te gaan toetsen met de werkelijkheid.

Vrijdag kreeg ons kampioenschap twee vrije trainingen van 30 min. Om 9u gingen we voor de eerste keer buiten op regenbanden vanwege het slechte weer. Na mijn out-lap kwam ik echter direct terug binnen. Er was iets fout met de auto, meer bepaald met de motor. Het probleem kon niet meteen opgelost worden en dat betekende dat ik de rest van de sessie op de pitmuur moest uitzitten. Lastig! Ik kon elke kilometer op Spa wel heel goed gebruiken! Rond het middaguur was het tijd voor de tweede en tevens laatste training voor de kwalificatie later in de namiddag. Het regende nog steeds, maar gelukkig kon ik toch een beetje ervaring opdoen op de natte baan.

Om half zes moesten we dan onze kwalificatie rijden. Tegen dan was het gestopt met regenen en de baan was nu zelfs helemaal droog. De zon scheen en het circuit had een goede temperatuur. Ik had veel geleerd in de simulator en ik probeerde zo relaxed mogelijk aan de kwalificatie te beginnen. Uiteindelijk ging dit mijn eerste serieuze outing zijn met mijn Formule 3 wagen op dit circuit. Ik wist dus niet direct wat te verwachten. Gelukkig voelde ik alles snel aan en kon ik goed pushen. Mijn team West-Tec had mijn Dallara F306 goed voor mekaar! Ik deed mijn eerste stint op nieuwe banden en dat was meteen raak. Op dat moment stond ik op de 8e plaats algemeen en tweede in mijn (Copa)klasse. Ik was maar één seconde langzamer dan de snelste man algemeen - die overigens in een recentere Dallara F308 in de hogere klasse rijdt - en dat op een circuit van 7 km.

Niet slecht dus. Het plan was om binnen te komen en een tweede nieuwe set slicks te monteren om mijn kwalificatietijd nog te verbeteren. Spijtig genoeg begon het te regenen net wanneer ik de pitstraat terug uitreed, en dus zat een snellere tijd er niet meer in.

Zaterdag hadden we pas om 17u race 1. Het weer was slecht. Het had heel de dag geregend. Net voor onze race waren de buien gestopt en kwam er stilletjes aan een 'droge' lijn. De buitentemperatuur was echter nog tè koud om slicks te monteren. Ik had een goede start maar in de eerste ronde moest ik echt nog zoeken waar de grip nu juist lag. Die had ik in ronde 2 gevonden en ik voelde dat de auto goed lag. In bijna alle bochten kwam ik veel dichter bij mijn
concurrenten en met enkele mooie acties maakte ik wat plaatsen goed. Spijtig genoeg was er iets mis in onze set-up waardoor ik te weinig topsnelheid kon maken. Op de rechte stukken vlogen de anderen mij als het ware voorbij. Heel frustrerend! Ik eindigde toch nog op een mooie 7e plaats algemeen en 3e in mijn klasse. Niet mijn beste resultaat ooit, maar wel mijn beste race tot nu toe. Ik heb echt gevochten en laten zien wat ik kan!

Race 2 werd zondag op het middaguur gereden. Het weer was helemaal anders. De zon scheen en buiten was het erg warm. Ik startte vanop de zevende plaats en ik had weer een solide start. Maar na Les Combes, op het rechte stukje naar Bruxelles liep het fout. Twee concurrenten voor mij reden een zeer verdedigende lijn. Ik was beter uit de bocht gekomen en besloot een actie langs de buitenkant te wagen. Dat leek te lukken, tot één concurrent brutaal zijn racelijn terugpakte, zonder daarbij in zijn spiegels te kijken, en mij zo bij hoge snelheid het gras in duwde. Ik verloor meteen 5 plaatsen, en aangezien mijn banden voor de rest van de ronde vuil waren, verloor ik er nog 2. Verbeten probeerde ik mij terug te knokken maar dat lukte niet. Het team had voor alle wagens gekozen voor een afstelling die leek op die van de kwalificaties, maar dat werkte duidelijk niet. We hadden alle 3 verschrikkelijk veel onderstuur en het was lastig de kopgroep te volgen. Daarbij had ik nog een extra probleem. Vanaf de start brandden op mijn dashboard het gevaarlampje van de olietemperatuur èn van de watertemperatuur. Die liepen veel te hoog op, waardoor ik veel vermogen verloor. Door hard te knokken kon ik in de bochten de kopgroep nog redelijk bijbenen maar op de rechte stukken was het verschil immens groot! Frustrerend als je op zo’n moment niets anders kan doen dan gas geven, zonder echt vooruit te komen… Ik eindigde op een enigszins teleurstellende P13 algemeen maar toch nog 3e in mijn klasse.“

Voor zijn thuisrace wilde Sam uiteraard op alle vlakken een tandje bijsteken, en zijn entourage organiseerde verschillende events voor sponsors op zaterdag en voor supporters, fans en vrienden op zondag. “Dit weekend heeft misschien niet helemaal gebracht wat ik ervan verwachtte, maar ik heb wel mijn beste races tot nu toe gereden. En bovendien heb ik echt genoten van het circuit van Spa-Francorchamps en van alle aanmoedigingen van mijn sponsors en van mijn supporters, fans en vrienden die in grote aantallen naar de race afgezakt waren. Bedankt iedereen!

Ten slotte kreeg ik nog feedback van mijn trouwste en ‘oudste’ supporter, die mij echt helpt mijn raceweekend juist te situeren in de ontwikkeling van mijn raceloopbaan. Ik laat jullie even meelezen:
“Van Francorchamps wordt gezegd dat het een piste is die mannen van jongens onderscheidt, die het verschil maakt tussen middenmoters en grote piloten. ‘A drivers circuit. ‘ Als een bescheiden kenner op de achtergrond had ik het voorrecht onboard beelden van Sam te kunnen bekijken, van zijn tweede race in Francorchamps dit weekend op droge baan. Als ik deze onboard beelden bekijk, en zie hoe Sam in èlke snelle bocht inloopt op zijn concurrenten, en alleen op de rechte stukken - waar racetalent geen rol speelt - afstand verliest, vanwege de afstelling van de wagen en de oververhitting van de motor, dan weet ik het wel. Als ik zie hoe jij na anderhalf jaar éénzitterij op dit “circuit der groten” in de snelle bochten te keer gaat, beste Sam, dan weet ik : dit doe je niet zonder puur racetalent! Dit is het grote werk, en binnen jouw beperkte ervaring, met jouw beperkte middelen en met jouw eigen specifieke groeicurve, heb ik gezien wat de uitslag niet laat vermoeden, niet echt weerspiegelt ook : groots racewerk in een aartsmoeilijke éénzitter op een aartsmoeilijk circuit. Proficiat met de zes podiums die je in zes races wist te behalen en met de groei die je in korte tijd wist te realiseren! Op naar Brands Hatch… weer zo’n circuit voor mannen en niet voor jongens, en ik weet zeker: je rijdt opnieuw een podium, en op zijn tijd wordt dat ook die eerste trede, waarvan je poleposition in Valencia al de voorbode was! Wordt gegarandeerd vervolgd naar steeds beter, sneller, hoger.”

Volg Sam op Facebook